Sensizliğin Mahkumu Şiiri - Kamile Yıldız

Mahkeme kurdum yüreğimde
hakimde bendim savcıda
davalı da bendim davacı da
yargıladım kendimi acımasızca
yanlışlarım hatalarım vardı
sevmek suç günahtı yasaktı bana
seni savundum yine kendime
yüreğimde
sırtımdan vurduğun yetmiyormuş gibi
vurdum acımasızca birde ben kendime
yüreğimdeki açtığın yara
yanarken kor ateşlerde
batarken yüreğime paslı hancerin
tek tabanca tek yürektim
hakimde bendim savcıda mahkum da
yoktu savunulacak bir yanım
durdum arkasında kapı gibi
karartımda gözümü
tek suçlu olan yine bendim
sana inanıp güvenmeseydim
seni yüceltirken göklere
kendimi düşürdüm zalimce yere
suçum büyüktü sevmiştim seni
yasaktın ya bana yargıladım yüreğimde defalarca
sonunda verdim kararı kırdım kalemi
idam kalkmıştı ya sonsuz karanlıga
muhabbet verdim kendime kilitledim yüreğimi
senin eserin diri diri gömdüm
yüreğimi sensizliğin zindanına
gönlün huzurlu vijdanın rahat olsun
işte ben artık mahkumum