Hayrettin Taylan - Sensizliğin kütüphane ...

serap günlüğü-
Çöl iyice sıkılmıştı ağaçsız,sevdasız, Leylasız günlerden. Her varlık dolar.Çölde dolmuştu.Onu en çok dolduran sonsuzluğu değildi. Mecnun’du. Yani amacı olanları bağrında taşıdıkça çöl doluydu.

-İşte ç’ölümde kalmış gizil istemler var.Varsıllığını tümleyen seraplar görüyorum.
-Denizleri denize anlattığım dersteydim. Okyanusun okundu usumda.
Meğer sen sulara beyazlık katan aşk gerçeğiymişsin.Mazimle tanıştın; ama o zamana hayata başka pozlar veriyordum. Saçlarım da suçlarımda siyahtı.
-Şimdi her şeyimle beyazım.Beyazladım artık.Çölden, göle, gölden, yeşil gözlerinin ormanına, oradan usun okyanusuna geçtim.