Sensizliğin Koynundayım Şiiri - Avni Temiz

Sen üzülme sevdiceğim, yazılanı yaşarız biz,
Ben Felekle karşılıklı, sonu belli oyundayım.
Bilmem nasıl anlatayım, sevda denen şeyi sensiz;
-Yanlızlığa demir attım, kimsesizler koy'undayım,
-Bulutlarla sarmaş dolaş, sensizliğin koynundayım..

Görmek istemem inanki, üzülmeni ben yüzünde,
Hece hece işliyorum, şiirlerimin sözünde,
Arar oldum gece gündüz, hayalini gökyüzünde;
-Yanlızlığa demir attım, kimsesizler koy'undayım,
-Bulutlarla sarmaş dolaş, sensizliğin koynundayım..

Çoğu gitti azı kaldı, ömrümde son çağlardayım,
Çeşit çeşit meyve veren, al-yeşilli bağlardayım,
Uzaklaştım riyalardan, şimdi yüksek dağlardayım;
-Yanlızlığa demir attım, kimsesizler koy'undayım,
-Bulutlarla sarmaş dolaş, sensizliğin koynundayım..

Gözler ufka dalıp gitti, yine seni anıyorum,
Geceleyin bir ses duysam, geldiğini sanıyorum,
Hasretin çöktü yüreğe, cayır cayır yanıyorum;
-Yanlızlığa demir attım, kimsesizler koy'undayım,
-Bulutlarla sarmaş dolaş, sensizliğin koynundayım..

Konup göçen çok oluyor, biz yolcuyuz dünya hancı,
Yüreğe düşünce ateş, ölümden beterdir sancı,
Bir ömür aynı duygular, ben değilim öyle ancı;
-Yanlızlığa demir attım, kimsesizler koy'undayım,
-Bulutlarla sarmaş dolaş, sensizliğin koynundayım..

24.08.2013 Şavşat