Sensizliğin Kıranı Girdi

sus oldu şehirde kuşlar, göçüyor
içim mevsimsiz bir orman
konacak dalım yok,
serinletecek bir yaprak...

ne yemiş kalmış tadında
ne de börtü böcek çayırlarımda
olan oldu arkadaş
sensizliğin kıranı girdi hüzün sokağıma...

belki de kendimi senden almalıydım
daha çok yanardı canın
elinde kaleminle çıkmazdın
üşütmezdi yaz içindeki kara kışın...

haklısın...susmalıydım
durmalıydım kaza geçirmiş düşlerde
sonra gelmeliydim
neşter olmamalıydım yaralarına...

öyleyse hoşça kal
kendiyle susta buluşur bu can

26/07/2006-09:47