Yorgundu yüreğim
Ve kaskatıydı gece
Farkında değildim.. Saymadım
Sensizliğin kaçıncı gecesiydi
Kaçıncı darbeydi yüreğime inen
Kaçıncı yıldız düştü ellerime
Kaç kördüğüm atıldı dilime
Kaç nefestir sensizim
Saymadım..bilmiyordum...
İçimde depreşen acılarım vardı benim
Buğulanan gözlerim
Kavrulan hücrelerimde
İnleyen ruhumun tellerinde
Dilimde adın
Damarlarımda ateş
Hayalimde gözlerin
Yüreğimde aşkın
Yazdığın ferman vardı
Celladımın ellerinde
Gitmeliyim..
Dağ külfetinde hasretini
Kırmızı bir karanfil gibi yakama takıp
Sensizliğin zehirden acısını
Kadehinden içip ölümün
Sarmalayıp muskalar yaparak
Boynuma takıp aşka acizliğimi
Yutkunup söylenmeden
Gözlerim kurumadan
Ve acılarım dinmeden
Buralardan,
Bu yaşam sunmayan hayattan
Bu yosun bağlamış geceden sıyrılıp
El sallamadan
Eyvallah etmeden doğacak güneşe
Söylenmedik sözlerimi
Kulak tıkanmış feryatlarımı
Gırtlağımda boğçalayıp
Sırt çevrilen aşklarımı
Taş yerine belime bağlayıp
Çekilmeliyim ortalıktan
Gitmeliyim habersizce
Aşktan habersiz sevgiliden
Kılıçsızım sevdalarıma
Kalelerim düştü birer birer
Ellere geçti silahım
Mahzun bir türküdür artık hayat
İşte gidiyorum çeşmi siyahım...
Kayıt Tarihi : 28.6.2007 18:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (3)