SENSİZLİĞİN KÂBUSU....
Sabaha gözlerimi açsam da,
Görebilsem de gökyüzünü,
Etrafım insanlarla çevrili olsa da,
Ben sensiz mahkum bir hayat yaşamayı öğrendim.
Sana açılan kırık bir camdan ibaret bütün yaşamım.
Sensiz göç eyledi süzülen kırlangıçlar,
içimde bir merak
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı
Devamını Oku
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta