Sensizliğin izleri, varlığından çok derin,
Kavrulan toprak gibi benliğimdeki yerin.
Rüzgârlara soruyor, bir haber bekliyorun,
Enginlere bakıyor, gülleri kokluyorum;
Savrulan yapraklarda kaldı senin eserin...
Fatih-İST. 1993
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta