Sensizliğin İlk Günü Şiiri - Demet Demirhan

Toplu iğneden mezarlar yapıp,
İÇinde kansız ölümleri duymak.
Soyulmuş etime, bir bir saplamak hayatı
İçtiğim sıcak şarap misali,
Sonsuzluk içkisini sunan, iblislere boyun eğmek

Gün yağarken,
Dünyaya dönen güneş ışığında,
Geceye mahkum yaşamak.
Ebediyet uykusu olmadan.

Ölümle beden bedene sevişmek gibi sana her dokunuş
Sınırsız, yasaksız, isteksiz...
Sevişmelerin sonu,
Çatallanan kurtlu gölegelerde,
Ölümün ölü çocuğunu doğurmak.

Sonu geldi diyenlere inat,
Piç hüzünlere sarılmak.
Yosma kaybedişler yaşamak boşvermişcesine

Siyah gecenin doruğunda,
İblisten bile daha iblis olup,
Kabullenmek dünü,
Seni,
Ve kuleden ağır çekim düşüşümü.
Bak!
İŞte bu Sensizliğin ilk günü.

05:12:2005
15:36