Sensizliğin ilk günü!
Ana rahminden çıkmış gibi
havayla buluşmak
ve görmek mustaribi,
efgan edeni..
Beyne giden oksijenle,
evvel'den kurulmuş
bir saat gibi
ötmeye başlamak
O an anlamak!
Yaşamı
ve öleceğin güne kadar
o nefesin zulüm olacağını..
Kayıt Tarihi : 22.8.2018 12:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!