Katrankarası gecede;
Demlenmiş yalnızlığımda,
Belki hüzün, belki aşk canlandı.
Varlığına zincirlenmiş iken gönlüm;
Ayrılığına alışamamıştı.
Tesellisi yoktu, özlemin!
Her çalan telefonda,
Her çalan kapıda,
Koştuğun sendin...
Oysa, sen gelmedin;
Gelen sensizliğin gölgesi idi...
18.3.04
Sırma MersinKayıt Tarihi : 18.3.2004 13:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)