En yakınımdakilerin bile duyamadığı feryadımı; kilometrelerce uzaktaki bedeninle ve yüreğimin taa içindeki ruhunla sen duy sevgili.
Damlayken deniz oldun içimde. Kimi zaman dalgalandın coştun; yüreğimdeki sarp kayaları aşındırdın, kimi zaman duruldun, dindin; sessizliğin içinde sevgi haykırışlarını dinlettin. Kimi zaman kaynadın buhar oldun, bulut olup sağanak sağanak yağdın üzerime, kimi zamanda buz tuttun; hapsettin beni buzlarının altında; sırf baş başa kalmak adına.
Şimdi bu ikimize ait küçücük dünyamızı kaplayan sevgi denizinde; beni sensizliğin girdabına bırakma.
Sevgi adınaysa hırçınlığın; tut ellerimden. Ya sevgiyi yanına çek, ya da sevginle sende düş bu girdaba.
Sensizlikse bile; yaşanacak olan. Birlikte yaşayalım.
Mehmet Emin ERYAZGAN
Bir gül açtır zamanların ötesinden
Karanlıklar içindeyim, kapkarayım bugün gel
Gök mavisinden, deniz mavisinden
Bana bir şarkı söyle
İçimde bir şey kımıldıyor
