Sensizliğin Ertesi ( Valör' E Karşı )

SENSİZLİĞİN ERTESİ ( VALÖR’ E KARŞI… )
Üşüten serin bir gecenin,
Ümit kıran soğuğunda,
Çaresizliğin düşürdüğü omuzlar…
Bu, benim…
Sensiz ne yapacağını bilemeyen ellerimin,
Yasakladım keyifle sallanmalarını…
İki cebime soktum,
Cezalı ellerim…
Bıçak açmıyor ağızımı…
Ne kadar yılgın,
Ne kadar dalgın,
Ve ne kadar da kederliyim…
Zaman!
Bana ne söylüyorsun?
Neyi ima ediyorsun?
Neden dikine dikine bakıp geçiyor şu dakikalar?
Hâlbuki benim,
Benim bir şey yaptığım yok ki…
Olduğum yerde duruyorum.
Ben tüm acısını yaşarken çok uzak bir ayrılığın,
Bahçe duvarındaki binlerce yaprağın,
Birbirleriyle sevişmesini seyrediyorum.
İçim fesat benim, içim fesat…
Kıskanıyorum ulan!
Kıskanıyorum…
Şu küçücük yapraklar bile sevişiyor,
Bense ayrılığı yaşıyorum…
Ah şu hışırdamalar,
Uzak bir aşka olan özlemi depreştiriyor benim için…
Hey! Karşıdaki meyhanede kadeh tokuşturanlar!
Sizlere de afiyet olsun.
Yok, sağ olun…
Ben almayayım şimdi, hiç tadım yok…
Ama sizden dileğim,
Bir kadeh de, biz “Aşk Özürlüler” e için…
Mümkün, biliyorum…
Benimle başlayan şu hayat,
Biliyorum ki benimle bitmeyecek.
Ama ruh ayrılıp, toprak olsa da bu beden,
Bendeki bu sevdan bitmedi,
Bitmeyecek…
ALP ARSLAN
1992 - Valör Bar / Tunus Caddesi