Sensizliğin ertesi günü

Yüzünü asmış güneşin bir şehire kabus gibi çökmesiydi sensizliğin ertesi günü...
Son nefesiydi bir hastanın...
Umutları bavula kaldırılmış mahkumun,
idamından bir gün öncesiydi yokluğun...
İnsafsızlığın koyu rengi çok yakıştı sana..
Ne güzel de acı çektiriyorsun bana..
Canım yanıyor, kanıyorum heryerimden...
Senin iç'in hiç mi acımıyor..
Vuslata edilmiş yeminler verilmiş sözlerimiz vardı..
Hangi bahane seni tutsak etti
bensizliğe..
Gözlerinden izimi silen...
Gülüşlerini bende alan cümle neydi ki? Hasretin yüzüme vuruyor soğuk rüzgarları..
Yaprakları sararmış ağaca poyrazlar vuruyor..
Üşümüşlüğün ilacı sıcak sarılmalarının esintisi değiyor kıyılarıma..
Senden kalan bir kaç eşyada arıyorum kokunu...
Yada bir melteme açıyorum avuçlarımı...
Ne zaman özlersen ara gelirim demiştin..
Özledimm..

Çıkıp gelsene haberim yokken..
Aklımda yokken kalbime düşmüştün ya..
Gitme diye yakarışlarıma insen dua gibi,
Sıcaklığın kovalasa üzerimdeki kışları...
Kavuşmak için ettiğimiz dualar..
Kavuştuk diye şükre dönse bi anda...
Geldim işte diye yankılansa sesin kulağımda...
İhtimallere sığınıyorum çaresiz..
teorik hesaplar yapıyorum gidişini dönüş yollarına çıkaran..
Gölgenle göz göze gelmek, hatta
sarılmak istiyorum...
Ölürüm gidersen yapamam sensiz
diyordum..
Yapamıyorum..
Yaşayamıyorum işte..
Tenine çarpmayan nefesi,
nefes almakmı sanıyorsun...
Ölüden farksızım...
İçinde kendini öldürmüş boş bi bedene eşlik ediyor kalp atışlarım..
Mecburiyeten ama öylesine...
Bugün ayrılığın ertesi günü..
Sesizce bekliyorum ölümü...
Bekliyorum...