Sensizliğin Efkarındayım

Boşluklar içinde dolaşıyor gözlerim
Karanlık çelikten daha sert avuçlarımda
Kaldırımlar buz tutmuş ellerim gibi
Kalbimde hüzün sonrası kalmış bir gariplik

Hatıralarımın baharında sen,
Hatıralarımın baharında sensizlik...

Bu akşamda sensiz dönüyorum sokağımıza
Umutsuzluk yokuşunda boynum bükülüyor
Kapımın aralığından süzülen ışık
Bana ısrarla seni hatırlatıyor...

Sensiz sabahlara uyanmak istemiyor bedenim
Günden güne azalıyor umudumun ışığı
Yokluğuna isyan eden kişi ben değilim
Yanlızca sitem ediyorum sensizliğe
Uykusuz geçirdiğim saatlerde
Yine sensizliin efkarındayım bu gece
...türkmenkızı...