Sensizliğin Dalgaları Vurur Kıyılarıma

Sen kırmızı beyazınla yazgülü, ve tutulmuş dimağımla ben kanayan yara. Sonrası adımızı bile öğrenemeden vedasız gidişin... Eylül İhanetinde son yaz. Biliyor musun; düşlerimin rengi artık mavi değil. Sevda kokmuyor sahil, Sessizliğiyle mahzun, yoksun… Yoksun... Yoksun bir tanem; Sen yoksun. Sensizliğin dalgaları vurur kıyılarıma... İlk yaz gelmeden geçti; yüreğimin acısı geçmedi. Vişneli yolda başkalarının ezgisi var. Şakayıklar katmer katmer; yanaklarının alında. Selvideki o kuş ıslığını çalmıyor nedense..? Yaban güllerine kol atmış karamuklar sarmaş dolaş.. Her taraf gelincik kokuyor. İnanır mısın Kuru Çeşme artık akıyor… Umut gurbetinde; Sen kim bilir nerelerde..? Gel diyemem, git diyemem. Yazamıyorum artık, Harfler solgun, sözcükler hüznünde, Dilim düğüm düğüm, öykümüz tutsak. Yanımdasın; Sevdan yüreğime kelepçeli... Ama yoksun işte... Güz bitti, Ayazında rüyam, Buğulu penceremde o üç harf Aralarında dağlar... Sensizlik çok zor birtanem… Vurur kıyılarıma azgın dalgalar...