Sensizliğin Bilinmez Senfonisi

Sensizliğin Bilinmez Senfonisi
Yine bulutlar yağmur yağdırıyor üstüme
Hüzüne boğuluyorum...
Bir meçhul ceset katil yokluğun...
Kanlar fışkırıyor kalbimden adını sayıklatıyorum yine dudaklarıma...
Sensizliğin 9.senfonisi ölüm işliyor seslerde...
Ürperişler sarıyor sonra dört bir yanımı....
Ölüm.... Bir mecburiyetini kabullenmek hiç birşey yapamamak...

'' Pencerenden bakırıyorum sensizliğe girdaplarında boğuluyorum..
Yokluğun dipsiz bir kuyu ben ölüm cezasına çarptırılmış bir ceset...

Ölebilsem diyorum ölemiyorum....

Ellerinle göm beni ne olur...
Sadece sen ol kimse ağlamaz...
Sende ağlama....
Bir damla akıt toprağıma...
Haykır... Bir kere...

Senin eserin bir ceset...
Ölümler yağdı üzerime....

Eserinin suçlusu gözlerinde esir olmuş ellerim...
İhanetinin temelleri bir aşkın intiharı....

Sensizliğin ölüm oyununda 2.perde:Ölümüm...
İzleyen yok yokluğun alkışları ruhumun intihar nedeni...

Siren sesleri sardı... Kulaklarım patlıyor yardım et
Ölümler fışkırıyor....

Cesedim kaldı ellere gömen yok...
Atıver beni toprakları meçhul olmaya yüz tutmuş
Bir ihanetin şizofrenik aşk mağduru diye yazmayı unutma....

Ellerin yakıyor tenimi hissediyorum cesetler içinde...
Neden yanıyor zerrelerim alevlerde...
Neden yok cevap yok
Bilen yok rezilliğini...

Ağla benliğim kendine...
Sen boşa yaşamışşın haberin yok...

'' Beni hangi bilinmeyen zamanın kör karanlık kor gibi gecelerinde...
Hangi ihanetin senfonisinde verdin bu İğrenç Dünya'nın Ellerine....

Öl-dü-m...