Sensizliğin Bedeli Acıdır!
Işıklar da huzur bul benim Gül Yanaklı Prensesim!
Elimde bir tek sen vardın! Yine bir sen kaldın ruhunla bedenimle bütünleşen! Hiç mal edinmedim, toprak satın almadım. Çünkü mülkiyet edinmeyi sevmiyordum ve sevmiyorum! İçimde sana beslediğim akıp giden düşüncelerin dışında her şeye çorağım. Yüreğimde sana olan saygım, sevgim ve özlemin dışında hiç bir şeyim yok ve de kalmadı! Herkesin bildiği ve yaşadığı gibi, küçük sevinçler, bir dere kenarında bisikletten inerek seninle içtiğimiz birer bardak çay, ya da beraber getirdiğimiz navelenin dışında!
Sensiz geçirdiğim bir gün bile bin yıla bedeldir! Yüreğim acıyor, yok oluşun soğukluğunda … Boşluktayım! Bilmediğim ve görmediğim Gezegenlere gidiyorum seni arayıp bulmak için! Büyüyen ve yeri doldurulmayan bir özlem var içimde! Seni aramanın çaresizliğini ince bir hastalık gibi hücrelerimde taşıyorum! Şairin dediği gibi: Nefesim göğüs kafesime sığmıyor, göğsüm bana dar geliyor, yüreğim patlayan bombalardan nasibini alarak pare pare parçalanıyor!
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta