Sensizliğin Aşkıncı Yıldönümü Tinsu

Bakışımın sessizliğini betimleyen ilk bakışın yok.Kime baksam gözlerinin nemleri akıyor yarama.Islanıp kendime hayaller ısmarlıyorum.
G’özlerimin ortasında kalıyor kalakalışım.Sözlerinin perdesini açıyor acılarımın baş rolünü oynayan sensizlik. Sensizliğinin üçüncü yıldönümünü kutluyor yıllar, unutamadıklarım, yaram, senli aram.
*Mum bu sefer dip boylarımı eriten acıların dibine eriyor. Pasta yok, yasta olan ben var.Acılar yiyor beni. Damlaların toparlıyor günü.Alkış yok, kutlayan yok, acıklı bir hayalin son aynasında uyanıyorum seninle; ama yeni sensiz.
*Yıkık ruh kentime gelmiyor güleç yüzün.Yüzsüzlüğümün yözölçümü gittikçe daralıyor Dara.
-Naralarım şiirlerin imgelerinde metafizik ses oluyor.Beni bulmanın bulmacasını çözemiyor çözümsüzlük girdabı.
*Sorular arasına sızan ayrılığın siyah karelerin var. Kim ile kimsin arasında seni arıyor sensizlik.İmkansızlığa sızıyorsun.
İmkansızlık okyanusun çoşuyor ben resitalinde. Sözsüz orkestranı oynuyor gözlerin.Gözbebeklerin bebek olmaktan çıkıp büyüyünce damlaların bağışlanıyor içimdeki her acıya.
-Üstüme üstüme dökülüyorsun, içten bir mecra sunuyor aşkın.

Göçe kadimlerini sunan alegorik yaşamların ortasında betimsiz kalan bir hal sarıyor.
-Benzetemiyorum çiçeklere, güllere, yeşillere, aşklara seni.
Ezilmiş çimenlerin üstünde ezilmiş bir yürek sere serpe yayılıyor.

Özlemin magmasındayım; ama üşüyorum.Jeolojik jestinle yaşama iklim olmalıyım. Damlaların jeotermal enerji gibi vicdanımdaki bütün her şeye çare olup diri tutuyor.
-Biraz daha ağla, biraz daha sevgilim.Benden gidişinin üçünü yılı yılanlara, yalanlara sarıldı.
-Aşkımızın yanardağı lavlarını yarıştırıyor bahtlar arasında.
Lav sahilinde özleyişimizin fotoğrafını çekiyor kader.
-Namahrem oluşuna soğuk düşler ekiyor yanılmazlık.
-Yanı başımda yarim aşında, aşk otağında, bir ben ediyordun.
Şimdi kök saldığını hiç hangi perişanlığın perisisin?
Hangi faili meçhul “ahın “ gün yüzüsün? Hangi bilinmezliğin çok bilinmeyen denkleminde çözümsüz arayış kurasısın?
-Kurlarının borsasında kimler hazların çentik atıyor? Salya tecimenleri seni hangi sözcük sağanağında ıslanmışlığa davetkar, cüretkar tavırlar sunuyor.
-Sen hangi sen olarak kaldın benden sonra. Hangi sen, seni cennetinden atıp muğlak cehennemlerin diplerine yolladı.
-Bensiz her günün ateşinde nasıl yanıklarınla yaşadın buncaları.
Mutlu olmak için gittiğin yalancı huzur sahillerinde,hangi erkek kayasına çarptın?
-Ya da benim gibi tertemiz misin gideli? Kimsenin eli değmedi mi ilk kez benim tuttuğum o ellerini.
-Sen fethi zor bir İstanbul’dun ilk Fatih’in bendim.Şimdi İstanbul musun hala?
-Ben hep Fatih kaldım.Biliyorsun Fatih Sultan da iki kez sultanlık yaşadı.
-Haydi sevgilim, Ulu Batlı Hasan yaralı surlarıma bayrağını dikti.
-Yapayalnızlığın Bizanssızlığından çıkmalısın. Ben geldim, seni hep seven Fatih’in geldi.Müjdelerimle, gözdelerimle, söylediklerimle,söylemediklerimle, benimle, özümle toptan sana geldim.
Şu bilinmeyen heveslerimin kursağındaki kurbağaları çıkar artık.
-Firar ettiğim tensel ovalarda otlandığım ceylan güncelerimi sayma hayattan.
-Hayat ya sensin, ya da senden olan ve kalanlardır Tinsu.
Koynunda kalan sıcaklarım mevsimlerin adıydı.Şimdi sen yoksun, koynunda kalan sıcaklığın yok değişken mevsimlerin içindeyim.
-Kara kışlarım bitmiyor, üşüyorum.Bir patik bile örmedin.
Bir isyan girdabında beni sensizliğe saran soğuk düşlerdi.

-Parasız savlamacılık yapıyorum .Ücretsiz aforizmalarım
bıktırılmış gidişlerinde yürekleri ağlatıyor.
-Ben ağlıyor,ben ağlamıyor.
Ben seviyor, ben sevmiyor.
Kokuşmuş senler arasına senlerim eriyor.Leyim olsan aramıza.
Bitişik yaşamlara kaynasak, aşk adına bir bebek rüyasını yazsak.
-Bilinçaltımızı tembihlesek rüyamızı gerçek yapsa,sonra en gerçek olan biz adılında sarılsak sarılsak Tinsu.