Sensizliğin Anlatımı Şiiri - Harun Sarma

Bitanem,
Sensizliğin anlatımını yazıyorum.
Senden ayrılalı kaç zaman oldu bilmiyorum.
Gidiyorsun ya, ellerin kalır mı onlarda gidiyor...
Oysa ilk geldiğim günü düşün,
Demiştim ya sana,
Evet evet demiştim ama yapamamıştım
Ellerinden tutup önünde diz çökecektim
Ellerini öpüp sana teşekkürler edecektim...

Bitanem,
İçimdeki depremleri yazıyorum
Sensizliğin kaçıncı demindeyim bilmiyorum
Gidiyorsun ya, gözlerin kalır mı?
Oysa ilk gözlerine baktığım anı düşün
En yıkılmaz sandığım, yüreğimin kalesi
Bir bakışınla yerle bir olmustu.
O zamanda söylemiştim
Gene söylüyorum,
Gözlerin gözlerime değdiğinde
Yüreğimden dökülen kelimeler anlamını yitiriyor
Dudaklarımda...

Bitanem,
İçimdeki yangınların sebebini anlatıyorum
Sıcaklıgına dokunduğunda dudaklarım
Bir ateş düştü içime,
Bendeki kor ateşi sana verdim dedim ya
Yalandı söylenenler,yangınlar,yıkımlar
Ben gittim ya, seni bir başına koydum ya oralarda
Her saniyenin bir asır olduğu gönlümün hücresinde
yalnızım şimdi...
Ellerimi ellerinden çektiğim günden beri,
Elim neye dokunsa ölüyorum yokluğunla.
Gözlerinden ayrıldığım gün,
Gün yüzü görmedi gözlerim...
Dudaklarına değdiği günden beri
Dudaklarımı,
Bıçak açmıyor...

Bitanem,
Sensizim...
Ve anlıyorum,
Sensizken ben aslında kimsesizim...