Güneşi erken batıyor, artık dünyamın,
Umutlarım gömülüyor, karanlığın zindanına
Ve sensizlik daha bir ağır omuzlarımda.
Artık gidiyorum...
Saatler, geçmişin hüznünü
..........tıkırdatıyor, kulaklarımda,
Yosun tutan taşlar gibi,
.......... gözpınarlarım.
Ne bir anlam verebiliyorum, yalnızlığa
Ne de bir ad koyabiliyorum.
Artık gidiyorum...
En güzel yerinde, kabusa dönüşüyor düşlerim;
Bir idam mahkumunun boynundaki urgandan
...........daha fazla azap veriyor,
.................boğazıma düğümlenen hıçkırıklar.
Artık gidiyorum...
Nasılsa ikimize dar gelecek, bu şehir,
Dar gelecek bomboş sokaklar, caddeler.
Sensizliğin hayali çökecek, gırtlağıma,
.............biliyorum.
Buralarda duramam, bu haldeyken,
Karanlıkta yapamam,
Umutsuz yaşayamam,
Hele sensiz...
Artık gidiyorum...
Adını ne koyarsan koy ayrılığın,
Bensizliğin adı ne olursa olsun sende,
Bende ölüm olduğunu sensizliğin,
Bilsen de olur,
Bilmesen de...
Kayıt Tarihi : 18.5.2006 12:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!