Sensizliğin Acısı Şiiri - Abdülkadir Selçuk

Sensizlik yorgan gibi sarar beni,
ama ben yinede üşürüm.
Şubat ayazında kalmışcasına tir_tir titrer bedenim.
Keskin bir ayaz çöker odama,
Nefesimin sıcaklığıyla ısınır ellerim.
Nefesim camlarda buğu,
Buğulu camlara sensizliğimi yazarım.

Yüreğim haykırır sevdamı,
Titreyen dudaklarımdan dökülür sevdam...!

Ne tuhaf ki;
Mevsim yaz, gönlüm kışta
Hep eser hasret rüzgarları,
Issızlık diz boyu,
Sensizliğimle boğulurum...!

Bir değil her an böyle.
Puslu bir havada
anıların çarmıhına gerilir bedenim,

Boynum bükük sesim çıkmaz...!
Yaralı gönlümde sensizliğe sitem,
Sitemim haykırış olur.
Belli ki; duymazsın feryadımı,
Sensizlik beni can evimden vurur.
Vurulurum yüreğimden, derinden!
Sensizlik sonum olur...!
...