Sensizliğin Acı Yanı Şiiri - Ercan Başak

Yokluğun, bir martının denize özlemi gibi içimde
Ne hayattan zevk alıyorum, ne de aldığım nefesin farkındayım
Kurumuş bir dal parçası gibiyim, bu bomboş dünyada
Ne bir damla suyun tadındayım, ne de alev alıp yanıyorum.

Dalıyorum, kapkara gecenin ürkütücü sesine
Ne onun sözlerini anlıyorum, ne de biraz korku içimde
Uçmayı bilmeyen bir serçe gibiyim
Ne uçmanın hevesindeyim, ne de yaşama amacında.

O masmavi bulutlara özentim var aslında
Ne meraktan haberdarlar, ne de özlemin gerçekliğinde
O kadar özgürler ki, gözleri evrenin her yerinde
Ne gurbetin adındalar, ne de hasretin acı yanında.

Sözlerim, ıssız bir adaya demirli gibi âdeta
Ne bir duyanım var, ne de duyuracak bir çaba
Mürekkebim ozan olmuş, kime ne fayda
Ne gözyaşım silen var, ne de ağlama diyenim.

Peki ya kaderim! O, yolların elinde bir oyuncak
Kırılması kimin umrunda, nasılsa benim yok olacak
Ama kızgın bir volkan gibidir yüreğim
Ne biraz öfkesi diner, ne de özlemi sevdiğinin.

Bense, acıdan yontulmuş bir mezar taşıyım
Ne bir kefeni bekler, ne de bir isim taşırım
Dağlar yârime geçit vermedikçe
Ne dünyaya döner, ne de dünyayı anarım...