Sensizliğin Şiiri - İdris Akmetin

Bırakıp gittin beni yine
Yalnızlığımla baş başa
Aldırmadan bir kerecik
Ne akan gözyaşlarıma
Ne diz çöküp yalvarmama.
Akıp gidince ılık nefesin
Karanlıklarının derinliklerine
Bitmeyen zifiri gecelerin,
Ölüm çanları çalar
Ruhumun, ıssız kuytularında
Ürpererek duyduğum
Issız gizeminde sessizliğin.
Kesilir takati bedenimin
Yüreğimin derinliklerinde
Alazlanır alevleri cehennemin
Gözlerime haram eder uykuyu
Her gece karabasanı sensizliğin