Sensizliğimle Söyleşirken Kendimle XII

kimbilir belki bir gun
aglayacaksin ardımdan
belki de gozyasların yerine
yagmur yikayacak bedenimi
ellerin degmeyecek avuclarıma
bir kimsesiz gibi
ugurlayacak beni cakallar
son yolculuguma

bu sehir, bu dikenli sokaklar
matem kokacak bir zaman
bir zaman agıt dokeceksin yollarıma
bu kırılmış gonlum
bu sahipsizligimle ben
bekleyecegim seni
mahserde bulusuncaya kadar