Sensizliğimle Söyleşirken Kendimle VIII

seni sevmekle başladı hayat
seni görmekle kapıda
durdu zaman
bır ankara kasımında
bır ılıklık akarken içimde usul usul
o gün anladım
gözlerinin içi gülmek tabiri
senin bakışların için söylenmişti
el degmemiş
bir yaban çiçeği
biraz menevşe
biraz nergis
biraz çiğdem kokuyordun
pembiş yanaklarınla
inci dişlerınle
pek yakışıyordu gülmek sana
ve bulusmak ihtimali sakaryada
içimi ısıtıyordu
zurih, oskar, denizatı ve goralıda
ellerim ellerinde,
gözlerim gözlerinde
nereye gitti ruhumu sıkan belde
ey torosların nadide çiçeği
suheylanın bırıciği
alinin gozbebeği
bır gülüşün ıçin
terkeyler bu can kafesini
gitsin yüzündeki hüzün
gülsün yine gözlerinin içi