Sensizliğimin Tek Eğlencesi

Şu sıralar tek eğlencem oldu,
Sensiz gecelerimde karaladığım bir iki kelime.
Hele birde radyomda çalan melenkolik şarkılar,
Şu günlerde tek eğlencem bu...

Ara sıra yakıyorum bir sigara,
Yanına da bir fincan kahve.
Ve anladım ki şiir yazmak için,
İllaki şair olmaya gerek yokmuş hani.
Onca iğrenç şair varken,
Bıraktım artık onları ana reformuna...

Onların ilham kaynakları nedir bilmiyorum,
Ama benim tek kaynağım sensizlikmiş.
Haa birde senden arta kalan;
Masamda duran gümüş çerçeveli bir tek resim.

Şu sıralar tek sırdaşım;
Dert ortağım,sensizliği paylaştığım,
Suretin....

Ortasında terk ettiğim;
Lise yıllarından sonra,
Belki de elime ilk kalem kağıt alışım.
Hoş ne yazdığımın da farkına varamadım ya.

Ama bil ki;
Sensiz geçen günlerimin,
Tek eğlencesi,tek dostu,
Tek sırdaşı,tek gerçek tarafı
Galiba sensizlikmiş.
Daha yeni farkında varmışım meğer...