Sensizliğimin Ertesi Şiiri - Anıl Çelik

Pembe panjurlu bir evde,
Bir çocuk sesi işitiyordu kulaklarım
Mutfağın kapısını kırarcasına çarpan,
Bir yaramaz çocuk gördüm sanki
Gözlerimin mağrurluğunu suya teslim etmeye kalktığımda,
Zincirlendi kolları boynuma
Bir öpücük kondurup yanağıma usulca sokulu verdi koynuma
Kalbimin hızla çarptığını fark ettim o an,
Boncuk boncuk ter aktı tenimden
Kalkasım gelmiyordu yerimden,
Öyle sıcaktı ki nefesi aşk gibi, özlem hasret gibi
Ellerimi nazikçe gezdirdim yanaklarında,
Saçlarında rüzgarın yapamadığını yapıyordum dinleniyordum
Sonra yüzünü buruşturup ağlamaya ve benden uzaklaşmaya çalıştı
Aman Allah''ım o ne hiddet o ne bakıştı
Anlam veremeyişlerime anlam veriyordu bir horozun sesi
Güneş yeni doğuyordu,
Daha yeni oluyordu sensizliğmin ertesi