Sensizliğimin Dalgaları Şiiri - Ahmet Kısa

Bir okyanus çalkantısı var yüreğimde bu gece,
Köpük köpük haykırıyor, sensizliğimin dalgaları...
Yorgun yakamozlar bir bir sönüyor,
süklüm püklüm solarken ayışığım...
Uçsuz bucaksız bir matemin girdabında,
kayboluyorum an be an...

Ağlamaklı bir çocuk var,
titreyen göz bebeklerimde,
yıllardır hiç susmayan...
Buruk hatıralarımdan taşan,
masum ve içten gülüşlerine,
senli günlerime odaklanıyorum...
İçli içli bir ağıt yankılanıyor közlenmiş yüreğimde...
Aldığım her nefeste,
damarlarımdaki kanın her damlasında,
kalbimin bütün gizli bölmelerinde,
daima sen varsın ve sen olacaksın...
Sebebi sensin her gece karanlığı kucaklayışımın,
yokluğunu sarıp sarmalayışımın...

Hiç bir ayrılık şarkısının güftesinde,
bulamadım yokluğunun acı tarifini...
Yer yarıldı da içine mi girdin?
Hani nerdesin şimdi?
Biliyorum mutsuzsun...
Biliyorum umutsuzsun...
Biliyorum hâlâ sen de ağlıyorsun benim gibi,
zamansız esmiş sevdamızın rüzgârına...

Oysa ki nasıl da sevmiştik birbirimizi...
Bir çığ misali,
aktıkça büyütmüş,
devleştirmiştik eşsiz sevdamızı...
Sonunu hiç düşünmemiştik çıkmaz sokaklarımızın...
Ayrılığın adresini,
hiçbir zaman sormamıştık birbirimize...
İki yanlıştan bir doğru olmayacaktı elbette..
Çıkarsız aşkımızın bedelini,
birlikte çok ağır ödeyeceğimizi bile bile,
bağlanmıştık karasevdamızın büyülü ufuklarına...
Her vedalaşmamızda,
salya sümük çocuksu bir sevda bırakmıştık ardımızda...

Tek tesellîm...
Söz verdiğin gibi,
beni asla unutamayacak oluşun...
Her gülüşünde,
her ağlayışında
ve maziye her dalışında,
beni hatırlayacak oluşun...

Biliyor musun?
Son ayrılığımızın yıldönümü bugün...
Haydi durma!
Sen de eşele aşkımızın küllerini...
Bir kıvılcım görürsen ne mutlu bana...
Haydi durma!
Sen de kokla aşk bahçemizin güllerini...
Haydi durma!
Sen de benim gibi...
Bir nefes hasret çek ciğerinin en derin kuytularına...