Sensizliğim... Şiiri - Mehmet Tunçer 1

Gün batımında..
Kuytu bir masadayım.
Uzaktan denize yeni düşmüş yakamozlara dalmışım
Garson çocuk rakımı doldurdu
İçermiş gibi yapıp
Yarısını boca ediyorum.
Biliyorum..
İlk yudumumu alsam
Hele ki bu sensizliğimde...

Piyanist başladı,
‘'Sevenler gece ölür''
Daha kimsenin umurunda değil
Ama az sonra
Biliyor kaç kez istenecek o şarkı
Onunda umurunda değil
İşte öylesine söylüyor...

Doldurdum boşalan kadehimi
Yan masadan biriyle bakışıyoruz
Şerefe diyoruz şerefe
O içiyor ben boca ediyorum
Piyaniste bir duble rakı gönderiyorum
O şarkıyı söylüyor
‘'Odam kireç tutmuyor''
Bir sigara yakıyorum...

Ben ve rakı kadehi
Savaşıyoruz sanki onunla
Kokluyorum, içime çekiyorum
Yetmişlik yarılandı bile
Cırtlak sesli bir kadın
O şarkıyı söylüyor
‘'Kapattım aşkın sayfalarını''
Dinliyorum...

Ortam canlandı az biraz
Bir ben yalnızım masada
Alkışlar, ıslıklar
Orada denizin ortasında ışıklar
Dalıp gidiyorum bir an
Işığını arıyorum...
Şerefe diyen dost bağırıyor
Şerefe..
Önceki kibarlığı yok
Gözleri kan çanağı
Az birazda nemli sanki..
Kim?
Adı ne?
Ama belli aşktan muzdarip biri,
Benim gibi...

Garson çocuk tek tek dolaşıyor masaları
Abi varmı bir isteğin?
Var diyorum
‘'kadın bir gül, aşk bir mevsim
Tez geçer kanmaya gelmez''
Piyanist çakır keyif
O adam..
Alnında çizgiler, şakaklarında aklar
Teklifsiz oturuyor masama
O gitti..!
Gitti diyor
Giden kim?
Eşmi, sevgilimi?
Soramıyorum...

Gece yarılandı
Serçeler uykuda...
Yıldızlara bakıyorum
Gördün mü?
Bir yıldız göz kırptı
Bir yıldız intiharın eşiğinde...!
O adam sarhoş
Masamın altındaki çimenlerde
Ben bedbahtım
Ben onlardan kötüyüm
Ben sensizim...