Sensizliğim. Şiiri - Adnan Altınsoy

Bilsen ne kadar üzgünüm,Ful çiçeğim
Üsküdarda;
İskeleye yaklaşan vapurların sesi içimde ötüyor
Tüm yolcular kuyrukta bekliyor şimdi,inmek için
Beni bekleme güzel meleğim ben yokum
Tutuklu kaldım bu kez,yıkamadım kuralları
Yada,bu çaresizlik üstüme karabasan gibi çöktü
Lanet ediyorum kendime bin kere
seni umutlu bıraktığım için
Beni tutuklu koyduğu için
Aldanma vapur düdüklerine bu cumartesi
Bakma pencerenden
Beni bekleme tatlı bebeğim ben yokum.
Bilsen ne kadar hasretim sana ful çiçeğim
Günler yıl kadar uzun geçiyor sensiz
Haftalar ne kadar uzakta hesap et
ve bana her an mektup gönderki
Her saniyem seninle dolu dolu olsun
Mademki bu ayrılığımız çaresiz
sensiz olduğumun farkına varmayayım
Bilsen ne kadar bitkinim güzel meleğim
İnsan bir şeye bağlanınca onsuz yaşamak,
Ölümmüş meğer
Karaya atılan balık gibi çırpınırmış ölüme mahküm
Seni sevmek bir başka hastalıkmış tatlı bebeğim
senden ayrılmak bir başka ölüm
Gülüne hasret bülbül gibi özlemini çekiyorum
Sana kavuşacağım günün.
Taa burayada geliyor o vapur düdükleri
Çaresizliğimi haykırıyor acı acı
Sensizliğimi hatırlatıyor zamansız
Ve bir lahza avunmuşluğumu
Alıp götürüyor karadenize doğru
Aniden çıldırmak içten değil o zaman
Ya da isyan etmek her şeye
Tüm kuralları parçalamak istiyorum bir bir
Sonra birden seni düşünüyorum güzel meleğim
Sukuna eriyorum fırtına sonu gibi
Beraber kurduğumuz hayallerimizi düşünüyorum.