Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bile bile lades gibi olmuş, tebrikler
Saygılarımla
'En çok sensizlik koyuyor yüreğime
Lacivert gecelerin koynunda
Hatıralar akın ediyor beynime
Gözbebeklerimde senli anılar '
.
Tebrikler..yürekten kopan dizelere...gönlünüzden umut eksik olmasın.
feride hanım siz;
duyguları efendisi
kalemin kuvvetlisi
şiirlerin kraliçesisiniz...
Sen!
Ayrılık şarkılarımın bestesi
Karanlığımın koyu laciverdi
tebrikler feride hanım süperdi
'Sen!
Ayrılık şarkılarımın bestesi
Karanlığımın koyu laciverdi
Bitmeyen sensizliğimsin... ' Harika bir şiirdi, tebrikler, sevgilerimle.
Aslında sevgiliye ne söylersen söyle az gelecektir.. Yürek böyle çırpınırken dil söndürmezse yangını alev alev uçacağım dersin.. Saygılarımla...
Fırat Erdoğan
Sözde;
Seninle sevda masalı yaşayacaktım
Yüreğinde demir atacak
Denize senli şarkılar söyletecektim
Yakamozlar gözlerine inat
Işıl ışıl aydınlatacaktı gecelerimizi ...........izninizle
Aydınlanacaktı lacivert umutlar
sen ve beni BİZ yapmak adına
Kutlarım okuduğum dizelerinizden sonra dökülenler
sevgilerimle
Asude GEDİZ
Oysa vurdumduymaz yine yüreğin
Baharların bensiz
Sevgin kanat çırpıyor başkalarına
çok güzel, tesekkürler.
En çok sensizlik koyuyor yüreğime
Lacivert gecelerin koynunda
Hatıralar akın ediyor beynime
Gözbebeklerimde senli anılar
Sırdaş oluyor gecenin sükunu
Yüreğimin senli atışına
İsyanım kirpiklerimde mahkum
Hüzünler bulut bulut beynimde
Sözde;
Seninle sevda masalı yaşayacaktım
Yüreğinde demir atacak
Denize senli şarkılar söyletecektim
Yakamozlar gözlerine inat
Işıl ışıl aydınlatacaktı gecelerimizi
Oysa vurdumduymaz yine yüreğin
Baharların bensiz
Sevgin kanat çırpıyor başkalarına
Sen!
Bilerek yaptığım yanlışım
Yanlış hayallerimin kahramanısın
Gelmeyen bahar, bitmeyen kışımsın...
Sen!
Ayrılık şarkılarımın bestesi
Karanlığımın koyu laciverdi
Bitmeyen sensizliğimsin...
**********Super bir Yürek yansıması Duygular raks ediyor adeta dizelerde .......
.............Sensizim yine şu günlerde
.............Neyleyim gelmiş Bahar
.............Açmış sarı lale mor leylaklar
..............Sensiz benim gönlüm hep sonbahar.......
...............Berrin civgin.........
...........Bu yüce yürekten dökülen duyguya bir damlada ben kattım
**********Sevgilerimle..........
Sen!
Bilerek yaptığım yanlışım
Yanlış hayallerimin kahramanısın
Gelmeyen bahar, bitmeyen kışımsın...
Sen!
Ayrılık şarkılarımın bestesi
Karanlığımın koyu laciverdi
Bitmeyen sensizliğimsin...
Şiirin tamamı bu formda olsa idi çok daha güzel olurdu diye düşünütyorum.Bir de şu ''senli'' sözünü anlamlı bulmuyorum.Ketçaplı der gibi bir söyleyiş uyandırıyor bende.Fakat duygular yürekten ve gerçek bir aşkın sesi olduğu buram buram tütüyor.
Dost acı söylermiş sevsen de sevmesende........ :))
Bu şiir ile ilgili 27 tane yorum bulunmakta