Sensizliğim Şiiri - Seyfettin Bilal Özlük

Ben hiç kendimle başbaşa kalamadım aslında
Her denememde sensizliğim gelip eşlik etti bana,
Git dedim, git
Uzak dur viraneliğimden
Dinlemedi,
Beni bırakmadığı gibi, daha da büyüttüm içimdeki 'SEN'liği
Hep umdum başarmayı,
Olmadı, yapamadım
Sensizliğimi atamadım yanıbaşımdan,
O hep benimleydi.
En vefalı haliydi aslında duygularımın
Çünki ilk kez sana ait olandı benimle olan
İlginçti, korku verici bir sessizliği vardı
Soğuktu üşütüyordu olmadık zamanlarda
Bazen de yakıyordu derinden derine
Izdıraptı içimi kanatan
Alışmıştım artık onunla yaşamaya
Madem ki kaçamıyordum,
O zaman kabullenmeliydim birkez daha
Sensizdim,
İstesemde çaresi yoktu
Çok yalvardım Allah'a
Kurtarsın beni diye
Hala daha da yalvarıyorum
Çünki biliyorum
Birgün beni acıyacak
Götürecek sensizliğimi sonsuzluğa...