Sensizliğim Şiiri - Mine Gül

Bu sabah,
Gözlerimi açtığımda
Seni düşünüyordum
Ve rüyalarımı...

İşte o an...
Acımasız bir tokat indi yüzüme
Acımasız dı senin yokluğun
Yüreğim titredi
Üşüdüm...

Sensizlik donduruyordu içimi
Benliğimi sarıyordu
Adını sayıklıyordum durmadan
Ve birden herşey silindi
Yokoldu hafızamdan.

Yalnızca sen
Senli rüyalarım
Ve sensizlikti geçmişten
Ve benden geriye kalan.

Ey, tek hatırladığım...!
Peki...
Benim adım neydi,
Sen hatırlıyor musun?
Ben kendimi unuttum,
Nerede, biliyor musun?

Hatırlamıyorsan eğer,
Yokluğunu öyle artır ki içimde
Bırak üşümeyi
Yüreğim buzlara gömülsün, donsun.
Öyle fırtınalar estir ki benliğimde
Yalnız ismini değil
Senin yokluğunu da unutayım
Sensizliğin ayazlarında kendimi unuttuğumu da...

Hatırlıyorsan eğer
Sen ol beni bulan
Beni bana hatırlatan
Bir tek sen söyle ismimi
Ve ısıt sesinle yüreğimi
Sonra doldur varlığınla benliğimi
Ve al içimden sensizliğimi...

(1 Agustos, 2004)