Sensizliği Paylaştığım Yanlızlıklar

Gecelere sordum seni yokluğun dayanılmaz hale geldiğinde ve aradım seni güneş üzerinde bir buz damlası bulma ümidiyle. Gökyüzündeki yıldızları sayarcasına aradım seni ve buldum seni kalbimin kuytu bir köşesinde, yaşamama neden olan o köşesinde. Hayallerle yaşamayı yıldızlarla konuşmayı öğrendim yokluğunda dünya ile ölüm arasındaki çizgide yürümeyi öğrendim. Çünkü varlığın dünyalara bedeldi yokluğun ise; ölümden beter. Ve hep yalnızlıkların isyanıydı hayallerinle yaşamam. Artık onlar bile yetmiyordu bana çünkü. Mutlu olmamı sağlayan bir duyguydun sen. Anlatılması mümkün olmayan yaşanılınca doyulmayan bir duygu…