Önce düştüğümde kalkmayı öğrendim
Sonra ateşe elimi uzattığımda acıyı
Sonra kadınları tanıdım, öğrendim
Nasıl bir şey olduğunu bilmeden
Zamanla sevgiyi, aşkı da onlardan öğrendim.
En son seni, sensizliği, yüreğinin ateşini
Senin elektriğinle çalıştırdım uzun süre
Pas tutmuş yüreğimi
Bir sen vardın içimde, bir de ben
Ben benliğimi kaybetmiş dururken,
Sensizliği de kaybettiğimi öğrendim bir tanem.
Kayıt Tarihi : 2.2.2003 15:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cafer Tayyar Özkan](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/02/02/sensizligi-ozledim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!