Anlamam anlatmam o kadar zor ki duygularımı
Çarşıda pazarda her yerde gezdiğimiz anılarımı
Birlikte yürüyüp alışveriş yaptığımız kızılay meydanını
Dolaşamıyorum sensiz korku salıyor herbir yanımı
Eve erken gidiyorum çocuklar annesizliği hissetmesin diye
Annem yemek yapmamış ev yemeksiz demesinler diye
Yetmiyor bunlar çocuklarım unutamadılar boş kaldıkları saniye
Sesiz sessiz bir köşede dualar edip annelerine yapıyorlar hediye
O küçük yürekler dayanmaya çalışıyor annesizliğe
Ben ise alışamıyorum canımsız evin sessizliğine
Yazılarımla konuşuyor sohbet ediyorum kendisiyle
Eş dost arayınca konuşamıyorum ağlıyorum sessizce
25.02.2008
Bahattin tonbul
Kayıt Tarihi : 25.2.2008 12:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Eşimin ölümünden sonra annesizliği hisettirmemeye çalışma arzum
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!