- Şimdi bir bir çözülüyor yapayalnızlığım.Prangalı bir yaranın kabuklarına yazılmış kaderim.Kederime kel kelebeklerin konmuş.
-Yıllanmış şarabı tadına alıştırmalar yapıyor güzeller.Beni senden içiyorlar. Onlar sarhoş, ben sana ayık.
-Sıvanmış yalnızlık duvarına senden sözler, özler, aşklar yazıyorum.
Kimse beni anlamıyor.Oysa sen şiirim, sözsüz romanım, bitmez vuslatımdın.Yaramın sönmeyen yangınıydın. Betik hülyaların lal sultanıydın. Saçlarını uzatırdın sensizliğimin üstüne.
Y’ellerin esmezse benlerim essin diye. Diyete başlamış niyetlerimin sevisiydin. Beni benden alıyordun.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
