Saat sonsuz sensizliği 20 geçiyor.
Denizin yakıştığı bir kafenin, kumsala taşan kamelyasındayım.
En köşedeki masayı seçtim yine.
Üzerindeki kandili yine en köşeye çektim.
Etrafındaki desenin masaya vuran gölgesi, böyle daha bi yakışıyor ruh halime.
Buraya ilk oturduğumda beni mest eden müzik, dolduruyor içimi.
Sanki sensizliğin İspanyolca seslendirilişi gibi.
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta