yakarken kentin mor kıvılcımlı
ayrılığın yangını
yüreyini eksenine düşüyor
çoğul yalnızlığın akşamı
bırakıp gittin sen
puslu lacivert geceleri elerim ve ben
yanık sızlar gözlerim gidiyorsun sen yine
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
