Sensizliğe Yolculuk Şiiri - Yusuf Er

Bir pazar sabahı güneşin solmuş yüzüne uyandım
Bir müddet onu izledikten sonra
Bir seyyah gibi sırt çantamı yüklendim
Düştüm yollara, yolların düzlüğüne

Cadde kalabalık yığın insan kalabalığı
Sanki bir yerlerden toplanıp getirilmiş gibiler
Hepsi yolumda, hepsi yoluma engel
Düştüm yollara, yolların düzlüğüne

Yara yara kalabalığı geçiyorum
Bir adım ötede bir kadın çocuğuna bağırıyor
İçimden kötü şeyler geçiyor
Kafam acayip bir dimağ taşıyor

Kimi zaman kızıyor, kimi zaman çıkışı yorum
Kendime…
Bunu neden yaptığımı da unutuyorum bazen.
Farkına vardığım da diyorum ki iyi bir dünya için

Önce kendimden başlayarak
Karşı çıkmalıydım tüm yanlışlara
Bu yolculuklar bana bunu fazlasıyla öğretecekti biliyorum
Düştüm yollara, yolların düzlüğüne

Otobüs önümde durdu
Binip binmeme konusunda bir tereddüt yaşadım
O an İçimde bir korkuyu ağırlar gibiydim
Hep bir el aradım arkama bakınca beni uğurlayan

Yoktun, gelmemiştin
Gelmeyeceğini bilmeme rağmen
Hep bekledim bir gün gelirsin diye
Düştüm yollara, yolların düzlüğüne

Bu şehir artık senin gözlerinden uzak bakıyor bana
Bir yabancı gibiyim bu şehrin içinde kendime
Düştüm yollara, yolların düzlüğüne

Sen yoksan bu yolda
Bu yolculuklar bitmeyecek bunu da biliyorum
Ve dilime son bir cümle kalıyor senden
Hoşça kal…