Sabah güneşin doğuşunu izlerdim
Her sabah çiçekleri sulardım
Penceremde ki kuşlarla konuşurdum
Şehrin sesi huzur veren bir neydi
Sensizliğin bana..
Doğmayan güneşi
Solan çiçekleri
Sadece öten kuşları bıraktı
Şehrin sesi ise kulaklarımı kanattan bir gürültüye dönüştü
Ben sensizliğe yenik düştüm
BİLAL BUĞRA PAMUKCU
Kayıt Tarihi : 24.10.2020 21:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!