Sensizliğe yalnızlık birikiyor

Gözlerinden süzülen yaşları silerdi her tebessüm,
Yağmurlar yağmazdı cümlelerim üzerine,
Benim sende unutulan sevdalarım vardı,
Yalnızlık kaldırmazdı,
Düşündükçe sevdiğim, sevdikçe yüreğini,
Benim sende ne baharlarım kaldı,
El değmemiş bir kentin kutsallığında,
Tutuyorum kirpiklerine düşen damlaları,
Ve sessizliği çekiyorum perdesiz pencerelerden,
Şiirler okunuyor ağlatırcasına uzakları,

Dönüyor başımda dört bir yana sevdan,
Geçerek yalınayak sahipsiz gecelerden,
Duruyorum son sayfada,
İçimde yıkanıyor hasret her yokluğundan,
Sonra, telefonlar çalıyor kentin suskunluğundan,
Uçup giden sadece zaman sevdiğim,
Kayıp giden bir yıldız gibi avuçlarımdan,
Bir uyansam puslu sabahların tenimdeki girdabına,
Anlayacağım sensizliği,
Ve düşerek yakılmış her kitabın küllenen hatırasına,
Bırakacağım bedenime hükmeden kimsesizliği,
Sonra bakacağım gözlerine, gözlerin sonbahar,
Gökgürültüsü taşıyan bir yağmur tadında,
Ve öpeceğim seni sevdiğim, sevdiğin bütün uykularda,
DNA'sını kopartan bir mevsimin ilk sancılarında,
Koşacağım durmaksızın, yorulmaksızın bütün şiirlerine,
İçimi parçalayan varlığınla bütün zamansızlıklarda....