Sensizlige Veda Şiiri - Muhammet Faruk Koca

Bilmiyorum şimdi nerdesin?
Sensiz kapıyorum geceye gözlerimi,
Sönüyor içimde ki baharlarım,
Nerdesin?
Cevapsız bıraktın soruları gidişinle,
Oysa her özlem bir ah,
Daha kaç kere ölmem gerekiyor sevginden?
Yalnızlık bir kor ateş gibi yakıyor içimi,
Gece uykularımı solluyor bir kamyon,
Gündüzlere inat,
Bakma bana öyle ağlayan gözlerim değil,
Hani ansızın sızlayan yüreğim,
Utanıyor yüreğim her ağladığında,
Gözyaşlarıma engel olamıyorum sensiz gecelerimde,
İçimdeki yaralarım kangrene dönüştü,
Nerdesin?
Hani şimdi sende yoksun,
Bu ben miyim ey sevgili?
Neden hep karamsar yüreğim?
Ve neden hep bu sorular benimle,
Neden?
Sana dön diyemiyor ağlayan gözlerim,
Yani gidiyorsun,
Her şeyi peşin sıra bırakarak tozlu raflara,
Sana kal diyemiyor yüreğim,
Gözlerin çoktan karar vermiş bu gidişe,
Demek gidiyorsun,
Hadi git diyemiyor yüreğim,
Gidişine engel olamıyorum içim titriyor,
Kelimelerim düğümleniyor boğazıma,
Anlam veremediğim bu gidişe,
Havada karardı zaten aniden
Ve neden gözlerim böyle nemli?
Gitmeni kabullenemiyor yüreğim,
Kalp atışlarım git gide zayıflıyor,
Ne olur söyleme vakit geldiğini,
Ben arkamı döneyim gideceksen
Ve git hiç bir şey söylemeden sessizce git,
Sessizce git.