Sensizliğe kustum Şiiri - Hülya Perin

Yamalı düşlerimin delikanlısı,
Yitik zaferlerin en şanlısı,
Terli ellerin ıslaklığı,
Seni alan otobüsün son plakası,
Gittin,
Ve ben sensizliğe kustum.

Şimdi isyanlarım çadır açar,
Yüreğimin en derin köşelerine,
Sen yuvalanır yerleşirsin,
Taa diplere,
Çıkaramam tebessümünü,
Daldığım yerlerde,
Gittin,
Ve ben sensizliğe kustum.

Şehrimde bıraktığın kokunda olmasa,
Nasıl yaşardım bu yazları,
Fazla alıp nefesimi tüketirim kokunu,
Diye tedbir aldım,
Sık sık ama az alıyorum nefeslerimi,
Gittin,
Ve ben sensizliğe kustum.

Kalabalıkların yalnızım,
Koku,sen ve ben,
Yetim evler,sessiz senli düşler,
Ne kadar bağırsam,
Hep var gidişler,
Gittin,
Ve ben sensizliğe kustum.

Derin kuyularda sallanır iplerim,
Sensiz olmanın hep derdindeyim,
Panjurlar,perdeler,tüller hep gerilerdeyim,
Gözlerimde donan yaşla,
Kan kırmızı elvedalar,
Gittin,
Ve ben sensizliğe kustum.

Geçenin yarısında uyansam ne,
Kendimden korkar oldum,
Ben bende mi diye,
Dikilir bakışların kabuslarımın yerine,
Sıkarım saniyelerimi bitmesin diye,
Dur dönme!
Karşımda dursan ne,durmasan ne,
Sen hep gözlerimde,
Adım atarsın tüm bedenimde,
Gittin,
Ve ben sensizlige kustum.
Sensizlige heep kustum.
2006