Sensizliğe kulaç atıyorum

Bu gece sensizliğin yutkunmalarıyla

Hüzünlerin deşmesiyle kanatmasıyla

Özlemlerimin durmayan çığlıklarıyla

Gözyaşlarımın hasretine akmasıyla

Dudağıma bulaşan korlaşmış sözlerle

Seni anlattım yıldızlara

Anlattıkça söndüler tek tek

Kursağıma sensizliğin karanlığını

Doldurdular

Duyguların anlatılmayan kezzap basmaları

Kalbimdeki acılarını parçaladılar

Öyle zor ki

Anlatmak her kelimede sensizlik

Kayboluyor

Resimlerin öyle doğuyor ki

Doğarken ben kendimi kaybediyorum

Ardından sensizliğe kulaç atıyorum