Sensizliğe İçiyorum Şiiri - Gülhan Fistaçyo

yalnızlık,zincirine hergün bi halka daha eklerken
ben ikimize içiyorum.
sen bensizliğe kabullenmiş olsanda
ben hep seninle yaşıyorum.
karşımda durgun deniz,
üzerime ışığını gönderen güneş,
elimde her nefesini derin bir hüzünle çektiğim sigaram;
sensizliğe içiyorum.
sende diğerleri gibiymişsin.
şu koca dünyada,
milyarlarca insanın arasında
ben kendimi çok yalnız hissediyorum.
susuyorum gerçeğe.
seni savunamıyorum.
o kadar çok yoruldum ki,
sana gelemiyorum.
aşıklar önümde birbirlerine nameler fısıldıyor.
sensizliğime inat,
sahtede olsa gülüp geçiyorum.
hayat yine bana karşı inatçı.
ağlamamı istiyor yaşananlara.
gözümden akan birkaç damlayla
belki ağlamıyorum ama,
yinede sensizliğe içiyor,hüzünleniyorum.
daha güçlüyüm belki eskiye kıyasla.
ama yinede hızımı kesiyor içimdeki yara.
hayat beni ne kadar yıpratsada,
sensizliğe alışmaya çalışsamda,
yaram hep kanayacak olsada,
silik hatıralarla yaşayacak olsamda,
sen beni silmişken yüreğinden,
senli yaralarla yinede sana içiyorum.
mutluluğumuzu dileyerek sensizliğe içiyorum...