-Sensizliğe gidiyorum

Ömründen gidişin çok uzun zaman oldu
Saatler durdurdum akrebi yelkovanı kırdım
Duvardan söktüm resim’ini her tarafı karaladım
Sen gittiğinden beri hiç çıkmadım dışarıya

Odalarda dolandım durdum
Sardım yüreğime gözlerime hayallerimi özlemlerimi
Güne günler ekledim
Nefesimin mevsiminden sensizliğin sonbaharını çıkardım

Kırdım pencereyi kapıyı
Havluya yüreğime ektiğin yaseminleri çiğdemleri soldurdum
Işıkları yakmıyorum toprağa tohumları ekmiyorum kurutuyorum
Ağaca konan kuşları korkutup uçuruyorum

Satırlar dolusu seni yazdım
Ama yüreğim satırlara sığar mı?
Attım savurdum yazdıklarımı rüzgâra
Gecelerin sabahların her doğuşunda
Hasretine bir çiltik attım

Seni bekledim sen gelmedin
Nasıl içlemişsen gözlerime nefesime
Akmadın ağlayamadım
Anılar bir bir yuvarlanıyor kelimelerime

Şimdi yüreğime oturduğum
Bizim parka gidiyorum
Dayanamadım fazla sensizliğe
Sokaklara akıtıyorum sensizliği

Ayrılığın özlem yakmalarını
Üşütmeye sokak kaldırımlarına bırakmaya
Bekledim seni yutkunmadığım nefesimdeki isminle
Ama gelmeyeceksin anladım gidiyorum

Elimdeki izmariti yüreğimde söndürerek gidiyorum
Rüyalarımı hayallerimi bitirerek
Anıları ömrümden sökerek gidiyorum
Vazgeçiyorum burada son veriyorum

Sonu görünmeyen bir yola giriyorum
Sana hiç bir şey demiyorum
Benden bu kadar sensizliği
Yüreğimin tabutuna gidiyorum
Sana son hediyem solsun
O da elveda