Sensizliğe Düşmanım Şiiri - Kerim Kolcu

Ben sensizliğe düşmanım,
Sensiz geceye,
Seyrettiğim yıldızlara,
Gecenin zemherisine soğuna sıcağına, bir başıma kalakalmışlığıma,
Sensiz uykuya sensiz düşlere,

Sensiz gözümü açtığım günlere,
İstanbul sokaklarına,
Oturduğum banka,
Rüzgarın ve Yağmurun yalnızlığımı dağıtmasına, ıslatmasına.
Bindiğim vapura,
İzlediğim dalgalara, martılara İstanbul’a,

Elini tutmak isterken,
Elime kalem tutuşturmana,
Beni bir başıma itelediğin yalnızlar sokağına,

Yüreğimin ceplerinden kelime ayıklamama,
Aklımdan geçen dilime düşen cümleleri toplamama,

Ben!! cahilliğime, inanmışlığıma,
Yüreğime söz geçirememişliğime,
Şiirlerimin gergefleri arasında kaybolmuşluğuma.
Keşmekeşliğime,
İnanmışlığıma, İnanmış sanmışlığıma, kanmışlığıma, kandırılmışlığıma, düşmanım...