Sensizliğe Dair Şiiri - Özkan Erdem

Yokluğunda ben, huzursuzum, kederliyim.
Fırtınalı denizlerim var sensiz, hırçın dalgalarım...
Kaçan uykularımı kovalıyorum gece yarılarında.
Kaldırımlara vuran gölgeler gibiyim;
Kim olduğumu bilmiyorum.
Kan ter içinde uyanıyorum yarım uykulardan.
Yemeğim acı, suyum ekşi...
Ne vakit gülsem, bir köşeden beni gözlüyor kederlerim;
Takip ediliyorum alçak hisler tarafından.
İşkence tezgahları gıcırdıyor içimde,
Ölüm yanı başımda bitiyor iki de bir...
Annemi çağırıyorum içimden çocuk gibi.
Korkuyorum sensizlikten,
öyle korkuyorum!

Şiirler mırıldanıyorum kederli şiirler
Yalnız kaldıkça...
Başka bir hayat düşlüyorum.
Bir eski ninniye saklanıyorum kimi zaman,
Sensizlikten ben köşe bucak kaçıyorum;
Nefes nefeseyim, kelimelerim ondan yarım.
Fikrimde hep karanlık lekesi...
Susuyorum.
Sustukça büyüyor bir sensizlik.
Kapı duvar duruyor hayalin başucumda.
Acımasız cellatların bakışı var üstelik gözlerinde;
Amansız bir hüküm kılıcı çekmişsin.
Kan damlıyor ucundan, benim kanım...
Korkularımı besliyorsun ellerinle;
Biliyorum.

Sanki yardımı olacakmış gibi,
Şarkılara sarılıyorum bazen.
Sonra zehir zemberek sözler çınlıyor kulağımda.
Sen söylemiş olamazsın bunları diyorum;
Olmamışa inanmak istiyorum.
Ne vakit çıkagelsen yanıma,
Dağılıyor bulutlar, karanlıklar...
Gülüşün aydınlatıyor gölgelerimi,
Hiç bitmesin istiyorum dakikalar.
Saatler dursun diye dualar ediyorum...

Sevgilim,
Vuslatınla diriyim sade...
Silmek istiyorum ayrılığı lügatlerden bile!
Dokunmadan da severim seni ben,
dert değil
Yeter ki sen;
Ayrılığı sevme...

Haziran 2019