Sensizliğe Çoktan Alıştım

Sensizliğe
çoktan alıştım…
Umrumda bile değilsin artık..
Ne yapıyorsun,
ne ediyorsun diye
kafa yormuyorum
sabahlara dek…
Kimle,
ne halt yediğin de
önemli değil hiç…

Çoktan
alıştım sensizliğe…
Hayatla
yeni tanıştım sen gidince..
yeni yeni tanıdım insanları..
Sen gidince,
Seni görünce anladım
bir insanın ne kadar alçalabileceğini…

Sensizliğe
çoktan merhaba dedim…
Sanmıştın,
“Yemek bile yapamaz,
çamaşırını yıkayamaz,
ayaklarının üstünde duramaz bensiz”..
Bırak ayaklarımın üzerinde durmayı,
Hem de uçuyorum sensiz..
Aramıyorum geçmişi,
Severek, gülerek yapıyorum her işi..

İmkânsızdı
mutluluk benim için..
Şimdi hayâlini bile kurabiliyorum..
Aklıma gelmezsen sen,
daha huzurlu olabiliyorum..
Ve aramıyorum kendimi
başka âlemlerde,
kendimi
koyduğum yerde bulabiliyorum…

Yeni yeni anladım,
Hayatın senle cehennem olduğunu..
Yeni yeni anladım,
Senin ne kadar alçaldığını…

Ve çoktan anlamıştım,
bu işin senle olmayacağını…

3 Temmuz 2005, Burhaniye 23:00